Food and Business

Een andere wereld

19 januari 2018 door Food & Business

Door: Kelly Heidekamp

Het is 1 januari 00:00, het is stil, muisstil. 9 uur geleden kwamen er al vele berichtjes binnen waarin
iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar wenste. Nu is dan ook eindelijk bij mij het nieuwe jaar begonnen. Ik kijk uit mijn raam, maar het enige wat ik zie is het zwart van de nacht met de glinstering van de maan er tussendoor. Ik zie geen mensen op straat, ik zie geen vuurwerk. Op dat moment realiseer ik me dat ik niet in Nederland ben, ik ben in een andere cultuur terecht gekomen.

Om precies te zijn zit ik in Californië, Amerika. In de plaats genaamd San Bernardino. Het ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf Los Angeles. Ik heb het geluk om hier stage te mogen lopen. 5 maanden lang kan ik de Amerikaanse cultuur ontdekken. Althans, daar ging ik van uit toen ik Nederland verliet…

Eenmaal aangekomen in California, kwam ik er al snel achter dat ik niet de ‘’typische Amerikaanse’’ cultuur zou gaan ontdekken. De cultuur die ik hier heb leren kennen is een combinatie van de Amerikaanse en de Mexicaanse cultuur. Hier had ik nooit aan gedacht voordat ik voet zette op Amerikaans grondgebied. Achteraf gezien had ik dat best kunnen weten. De plaats waar ik stage loop en woon, ligt op ongeveer 2 uur rijden van de Mexicaanse grens. Bovendien is Californië vroeger in handen geweest van de Spanjaarden. In plaats van de Amerikaanse cultuur, als die al bestaat, mocht ik dus dé cultuur van zuid-Californië ontdekken. Je moet nagaan dat Californië alleen al groter is dan Nederland. Als je dan ook nog meeneemt dat er in Nederland al een cultuurverschil bestaat tussen het noorden en het zuiden, dan begrijp je ook dat ik niet meer over ‘de’ Amerikaanse cultuur praat. Ik ga er nu van uit dat elke staat zijn eigen cultuur heeft ontwikkeld en dat er binnen staten ook nog verschillen zijn.

Iedereen heeft wel een beeld van de cultuur in Californië. Veel fast food, de typische surfstranden en veel dikke mensen. Dit beeld kan ik niet ontkennen. Het klopt dat overal waar je kijkt je wel een fast food-restaurant kan vinden. Op loopafstand van mijn appartement alleen al, zijn al meer dan tien verschillende fast food-restaurants te vinden. Deze worden door de inwoners ook goed bezocht. Als ik ’s ochtends vroeg om half 8 de weg op ga, zie ik bij sommige fast food-restaurants al lange rijen bij de ‘drive thru’ staan. De mensen zijn hier dol op drive thru’s heb ik ontdekt. Voor bijna alles hebben ze hier wel een drive thru. Van een drive thru van de Starbucks tot een drive thru voor een beurt voor je auto en van een drive thru voor het pinnen van geld tot een drive thru voor het halen van de griepprik. De mensen hier doen alles met hun auto. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ze groot gelijk hebben, want een andere optie heb je hier ook niet. Ik moest van LA naar San Bernardino komen met het openbaar vervoer. Naast dat ik een grote koffer en twee tassen bij me had, was deze rit sowieso geen pretje. Er rijden niet, zoals in Nederland, overal bussen naar toe. Om ergens te komen moet je vaak ook nog een eind lopen. Daarnaast is de fiets hier geen mogelijkheid: alles is zo gebouwd dat het te ver uit elkaar ligt om te fietsen. Daarnaast is het ook nog behoorlijk gevaarlijk om hier te fietsen aangezien er nauwelijks fietspaden zijn. Ik heb in mijn tijd hier wel een aantal mensen op de fiets gezien, maar de meeste keren was dit langs de snelweg. Ik snap dan ook dat de voorkeur toch uitgaat naar de auto. Je zou kunnen zeggen, dat dat misschien wel de reden is dat Amerikanen zo dik zijn. Het kan natuurlijk zijn dat ik in een relatief gezond gebied van Amerika woon, maar ik heb nu niet het idee dat hier zoveel meer dikke mensen rondlopen dan in Nederland.

Het typische beeld van Californië zelf klopt wel. Zeker wanneer je aan de kust bent. De prachtige beelden uit films met de witte stranden, de wegen met palmbomen aan de zijkanten en de prachtige surfstranden zijn er zeker! Ik had het geluk dat ik met iemand mee mocht om een dagje te gaan surfen. Zij surft minstens drie keer per week en altijd bij hetzelfde strand. Het is precies zoals je zou verwachten. Als je ooit de kans krijgt om in Californië te leren surfen, zou ik dat zeker aanraden!

Zodra je wat meer het land in gaat richting het oosten, zal je zien dat de Mexicaanse invloeden steeds meer zichtbaar worden. Er lopen niet alleen meer mensen rond met een Mexicaans uiterlijk, maar veel borden zijn ook vertaald in het Spaans en er zijn meer Spaanse eetgelegenheden. Vooral deze cultuur heb ik echt van dichtbij gezien tijdens mijn stage. In de fabriek waar ik stage heb gelopen, heeft het grootste gedeelte van de werknemers een Mexicaanse achtergrond. Velen van hen spraken niet eens Engelsen konden alleen maar Spaans. Dit maakte het wel lastiger om te communiceren, maar gelukkig waren er ook veel collega’s die beide talen spraken.

Wat mij is opgevallen gedurende mijn stage, is dat voedsel heel veel vertelt over de cultuur. Je merkt hier dat veel eetgelegenheden Mexicaans zijn, of in ieder geval een schap met Mexicaanse producten hebben. Deze producten zijn weer heel anders dan ik gewend ben in Nederland. Een simpele rookworst of boerenkool is hier lastig te vinden. Daarentegen vind je wel overal tortilla’s en verschillende soorten salsa’s. Bij mij op stage hadden we elke eerste donderdag van de maand een gezamenlijke lunch die elke maand door iemand anders geregeld werd. Op deze manier heb ik veel echt ‘’grootmoeders’’ Mexicaans eten gehad: erg pittig, maar niet heel gezond. Toen het de beurt aan Maria was, een echte Mexicaan, had zij een echt Mexicaans broodje meegenomen. Toen ik het zag, deed het me heel erg denken aan een broodje kebab. Het smaakte iets anders, maar het kwam wel op hetzelfde neer: een soort pita broodje met vlees, groente en knoflooksaus. Het was wel apart om te zien dat iets wat echt traditioneel Mexicaans voor hen is, door mij eerder met Turkije wordt geassocieerd.

Als student Food & Business, valt eten mij als eerste op als het gaat om cultuurverschillen. Natuurlijk heb ik ook andere verschillen ervaren. Het gebeurt wel vaker dat als je naar een ander land gaat, dat er een andere valuta wordt gebruikt. In Amerika gebruikt men blijkbaar, naast een andere valuta, ook een andere eenheid voor bijvoorbeeld de tempratuur, voor de afstanden en voor gewichten. Voor zover ik weet, zijn er niet veel meer landen die Fahrenheit gebruiken. Ik ging ervanuit dat ze Celsius wel zouden snappen. Maar helaas, ik moest alle eenheden leren omreken. Celsius werd Fahrenheit, kilometers werden Miles en grammen werden ounces. Het blijft toch wel raar dat Amerika een van de weinige landen is die dit nog gebruikt. Ik heb hier misschien wel een verklaring voor. Ik heb namelijk het idee dat Amerikanen erg op zichzelf zijn en dan ook erg graag anders willen zijn dan de rest.

Tijdens mijn stage hier heb ik vrij weinig vragen gekregen over hoe het dan in Nederland was en als er al een vraag kwam, hadden ze geen idee waar Nederland ligt. De vraag die ik het vaakst over Nederland kreeg was: ‘en wat is Holland dan?’ De meeste Amerikanen leven echt in Amerika en hoeven ook niet meer te weten. Zo vond ik het vreemd dat op 9/11 ik niks mee kreeg van de ramp die een aantal jaar geleden was gebeurd. Terwijl we daar in Nederland nog elk jaar bij stil staan en de een na de andere documentaire op tv te zien is. De mensen hier vinden alleen hun eigen omgeving belangrijk. De branden in noord-Californië? Je hoorde er niks over. Maar toen de branden rond Los Angeles waren had iedereen het erover. Het is apart om te zien dat wij in Nederland alles weten over de hele wereld en ze hier in zuid-Californië alleen maar het nieuws over hun eigen gebied interessant vinden.

Daarnaast is een cultuur ook goed terug te zien in de feestdagen. Ik heb hier een aantal grote feestdagen mogen meemaken. De eerste feestdag die ik tegenkwam tijdens mijn stage hier was Thanksgiving. Ik heb Thanksgiving niet op de traditionele manier mee kunnen vieren. Thanksgiving viel dit jaar op de dag na mijn verjaardag. Mijn ouders waren toen hier en we waren op een roadtripje hier in de omgeving. Wel hebben we toen bij een restaurant een Thanksgivingbuffet gegeten met, volgens het personeel, echt traditioneel eten. In grote lijnen bestond dit buffet uit kalkoen of ham met bijgerechten, waaronder aardappelpuree. Van de rest van de bijgerechten weet ik niet wát het was, maar ik weet wel dat het niet helemaal mijn smaak was. Wat wel goed bij mij in de smaak viel waren de toetjes. Iedereen vertelde mij al dat je op Thanksgiving ‘pumpkinpie’ moet eten. Dit was één van de toetjes, dus aan die traditie hebben wij in ieder geval voldaan.

Ondanks dat ik Thanksgiving niet heb kunnen vieren zoals ze dat hier traditioneel doen, heb ik onbewust toch een traditie meegemaakt. Althans het is niet echt een traditie, maar veel Amerikanen doen het wel hier: ouders nemen hun kinderen mee naar Las Vegas als ze 21 worden. Zo gezegd, zo gedaan. In de week van mijn 21^ste verjaardag hebben mijn ouders mij mee naar Las Vegas genomen. Dat kunnen niet veel mensen zeggen in Nederland!

Na Thanksgiving komt al snel kerst. Met kerst was ik uitgenodigd bij een vriendin thuis om kerst met haar en haar familie te mogen vieren. Ik ken kerst als een feest waarbij je je familie ziet en lekker gaat eten. Hier was eten niet de belangrijkste gebeurtenis: de dag draaide om de cadeautjes! Iedereen kreeg een sok, zo’n grote die je aan de open haard moet hangen, gevuld met kleine cadeautjes. Daarnaast had iedereen ook nog voor iedereen een cadeautje gekocht. Toen dit was gebeurd, was het (om 4 uur al!) tijd voor het eten. Het eten bestond uit kalkoen met aardappelpuree en salade. Het leek wel een beetje op het diner van Thanksgiving. Als toetje hadden ze nog verschillende soorten ‘pies’. Het eten was prima, maar in Nederland zouden mensen dit een beschamend kerstdiner vinden.

In Nederland merk je altijd wel aan het weer dat je richting kerst gaat: er worden steeds meer kerstbomen opgetuigd en je hoort overal kerstmuziek. Dat is wat mij eraan doet denken dat de kerst er aankomt. Hier in Amerika is het al veel eerder duidelijker dat kerst er aankomt. Na Thanksgiving, laatste donderdag van november, tuigt iedereen de boom op. Bovendien versieren heel veel mensen hun huizen ook met heel veel lichtjes en dergelijke. Sommige straten zijn zo erg versierd, dat de politie’s avonds de straat afsluit en het verkeer regelt, zodat iedereen veilig langs de huizen kan lopen om de versierde huizen te aanschouwen. Het enige wat voor mij miste om het echte kerstgevoel te krijgen, was de kou. Het was hier ongeveer 30 graden Celsius tijdens kerst! Ik zal hier niet over klagen, maar er miste naar mij gevoel wel iets.

Dit was ook zo tijdens oud en nieuw. Het was hier heerlijk warm! Helaas is oud en nieuw niet echt een ding hier. Mensen blijven wel vaak op, maar de dag is zoals vele andere. Zelf vuurwerk afsteken mag hier ook niet. Je zal je dus altijd naar een grote stad moeten gaan om een vuurwerkshow te zien. Zoals ik al zei in de intro, om 00:00 uur merk je niet dat er een nieuw jaar is begonnen. In Nederland gaat iedereen de straat op. Hier was het ijzig stil.

Het was een goede ervaring om een andere cultuur op deze manier te mogen ontdekken. Ik ben er toch wel achter gekomen dat een cultuur zich het beste uit in de eetgewoontes van de mensen. Ik ben dan ook wel weer erg blij als ik thuis ben en weer lekker stamppot en stroopwaffels kan eten.

Geplaatst onder Buitenland, Business, Food, stage | Reageer

Minor @ Kingston University London

19 december 2017 door Food & Business

Maite Elkerbout, 17 december 2017

Ik besloot vrij laat dat ik een minor in het buitenland wilde doen. Ik liep op dat moment stage bij Kraft Heinz en ik was totaal nog niet bezig met het volgende studiejaar. De reden dat ik me toch heb aangemeld is dat ik verliefd was op de stad Londen. De dichtstbijzijnde universiteit was Kingston University (KU). Ik heb mijn motivatie voor KU dan ook zeer uitgebreid gemaakt ten opzichte van mijn motivatie voor de vier verplichte andere universiteiten. Ik werd uitgenodigd op gesprek en samen met drie andere studenten van de HAN mocht ik naar KU.

Van alles wat je moet regelen wanneer je naar het buitenland gaat, vond ik het vinden van een accommodatie het lastigst. KU biedt geen plekken aan op de campus wanneer je voor slechts één semester blijft, dus ik moest zelf via KU portals of Spareroom wat vinden. Uiteindelijk vond ik een huis vlakbij de campus met twee slaapkamers, een woonkamer, badkamer, keuken en tuin. De foto’s waren niet heel duidelijk, maar zo slecht kon het toch niet zijn?

Nou, dat was het dus wel. Gelukkig was ik in het begin met mijn ouders, want ik ervoer een redelijke shock. Het huis was vreselijk vervallen, vies en koud en mijn huisgenoot was zacht uitgedrukt instabiel. Bovendien was het 4 km van het centrum in Kingston, de plek waar alle nachtelijke activiteiten plaatsvonden; in mijn eentje elke nacht naar huis met de nachtbus was niet ideaal. Ik heb in de eerste dagen geïnvesteerd in het huis door middel van schilderen, een grote schoonmaak en veel spulletjes kopen. Toch besloot ik na een week rond te kijken naar een nieuwe woning. Ik ben toen verhuisd naar een soort SSHN-pand midden in het centrum van Kingston. Dit grapje heeft me een hoop gekost: Ik ben twee maanden huur kwijt geweest aan het eerste huis, terwijl ik daar maar één week woonde, en vier maanden huur aan het tweede huis. Om een beeldvorming te geven, voor het eerste huis betaalde ik 700 pond per maand en voor het tweede huis 1036 pond (beiden inclusief gas, water en licht). Londen en omstreken is qua huisvesting enorm duur. Voor een minor in Kingston heb je dus echt een spaarpotje nodig. Gelukkig is de wisselkoers momenteel door de Brexit zeer gunstig voor ons Nederlanders: 1 pond is ongeveer 1,13 euro. Mijn grootste advies naar aanleiding hiervan is: Neem ruim de tijd voor het zoeken van een huis, ga in het centrum zitten waar de party’s zijn en zorg voor een volle spaarrekening.

Eenmaal verhuisd was alles geweldig. We hadden vanaf het begin een Whatsappgroep met alle Erasmus Exchange business studenten en je hoefde maar een voorstel te doen en je had vijf anderen die met je mee wilden. Iedereen kent niemand en wil dus vrienden maken en leuke dingen doen. Het geweldige aan Londen is dat de stad groot is en zoveel bijzonderheden te bieden heeft: bar met ballenbakken, bar waarin alles van ijs is, Chinatown, Oxford Street, skybars, rooftopbars, verschillende soorten food markets, musicals, pingpongbar, Iglo’s om in te dineren, kroegentochten, HALLOWEEN, uitzonderlijke brunch- en dinertentjes, bekende clubs, de standaard bezienswaardigheden die zeker de moeite waard zijn en prachtige andere plekken om heen te gaan zoals Cambridge, Oxford, Brighton, Canterbury, Dover, Manchester en Bath. Vanaf november staat Londen in het teken van KERST. De straten, huizen en winkels zijn zó mooi versierd. Overal zijn lichtjes, kerstbomen en kerstmarktjes. Zelfs in Kingston staat een enorme kerstmarkt met prachtige versiering. Bovendien zijn er ontelbaar veel evenementen in deze periode: Winter Wonderland, Winter Forest, schaatsbanen (zelfs op het dak), Snow Cinema, bioscoop in een tipi, Hogwarts in Snow (voor de Harry Potterfans), de bekende vuurwerkshow met oud en nieuw en nog zoveel meer. Ik heb het geluk dat ik samen met mijn vriend Kerst en Oud en Nieuw doorbreng in Londen, dus ik mag het allemaal meemaken.

Wat betreft de universiteit zelf: Kingston University staat niet zo hoog in de ranking in Engeland. Toch heb ik de uni als prettig ervaren, natuurlijk ook vanwege de locatie. Ik volgde er vier vakken: Organisations and Entrepeneurship, Business Statistics and IT, Organizational Behaviour en Economics for Business. Per vak kreeg ik 7,5 EC. Ik had colleges van 18 september tot en met 15 december, dit is best wel kort! Het grote verschil met de HAN is dat ik op KU meer moest schrijven dan tentamens maken. Dit is een uitdaging wanneer je de Nederlandse taal gewend bent. Gelukkig heeft KU het “BLASC-center” dat internationale studenten helpt met de spelling, grammatica en structuur van een rapport. In drie maanden tijd heb ik drie tentamens, één groepsrapport en vier individuele schrijfopdrachten moeten doen. De colleges zelf duurden drie of vier uur per vak per week, dat is ook wel even anders dan anderhalf uur op de HAN. Overall heb ik het studeren aan KU als minder zwaar ervaren dan aan de HAN. Dit vond ik fijn aangezien ik hierdoor meer tijd had voor leuke activiteiten.

Om even een beeld te geven van wat voor mensen je ontmoet in het buitenland: zie de foto hiernaast. De vertegenwoordigde landen zijn: Frankrijk, Spanje, Mexico, Verenigde Staten, Tsjechië, Oostenrijk, Duitsland, Rusland, Italië, Finland en Nederland. Ik ben overigens opgetrokken met slechts één andere Nederlander, mijn Engels is dus enorm verbeterd! Ik vond het bijzonder om te zien hoe mensen met verschillende nationaliteiten zo anders zijn in bepaalde dingen. Het praten over de verschillen tussen landen en talen gaat nooit vervelen. Dat vond ik mooi om te ervaren!

Geplaatst onder Buitenland, Business, Food, minor | Reageer

Student en cateraar in spé!

8 juni 2017 door Food & Business

Catering HAN Arnhem – Maatje van Broekhuijsen

28 Maart ontving ik een spontane email van Bas de Cock. Hij kende een contactpersoon aan de HAN in Arnhem die nog een cateraar zocht voor een netwerkborrel. Hij vroeg zich af of ik geïnteresseerd zou zijn om 300 internationale hapjes te verzorgen. Natuurlijk was ik meteen enthousiast en vereerd dat ik werd gevraagd om zo’ n taak op me te mogen nemen. Door mijn eerdere werk als chocolatier had ik al enige voorkennis van het maken van grote leveringen voor klanten. Dit zou mijn eerste bestelling worden als echte cateraar met een onbekende klant. De opdracht sprak me erg aan. Ik kon hierbij mijn creatieve hersenen lekker laten kraken en een paar heerlijke hapjes verzinnen voor de gasten.
Na te hebben toegestemd dat ik graag contact wilde met de opdrachtgever, zijn we druk in beraad gegaan om te kijken hoe het budget en de locatie konden aansluiten op de voorkeuren van de oprachtgever, Merel de Geene, en mijn creatieve invullingen. Ik ben redelijk vrij gelaten in de keuzes voor het bedenken van de borrelhapjes. De enige limiteringen die De Geene stelde, waren dat ik binnen een van tevoren opgesteld budget moest blijven, er enige variatie in de ingrediënten zat en ze makkelijk te serveren waren. Geen moeilijke opgave dus als je eens even mag fantaseren. Ze reageerde erg verheugd op mijn voorstellen en was erg vriendelijk en bereid tot meedenken. In de loop naar het evenement moesten er nog een paar onvoorziene ongemakken worden opgelost. Een studiegenoot, met wie ik het samen zou regelen, was wegens persoonlijke omstandigheden niet in staat om te komen helpen. Toen heeft mevrouw De Geene aangeboden om vervanging te regelen. Het is fijn om te zien dat er altijd met je wordt meegedacht, als je maar op tijd aangeeft dat je tegen een probleem aanloopt. Want ja, ik ben ook maar een student.
22 Mei kreeg ik één van de laatste voorbereidende telefoontjes voor het evenement. Er waren nog een paar onduidelijkheden over de boodschappen die nog even moesten worden doorgesproken. Met een half opgegeten wrap liep ik naar buiten om alles kort te sluiten en dacht: YES morgen mag ik het eindelijk gaan doen. Alle voorbereidingen waren getroffen en vanaf 16.30 was ik welkom in de keuken. De menukaart zag er als volgt uit: Mexicaanse tonijnwraps met een bonensalsa, bruchette met antibiose en teriyaki kipspiesjes met sesamzaadjes. Een reisje om de wereld!

Na een zoektocht naar de HAN-campus in Arnhem werd ik vriendelijk ontvangen door de planners van het evenement. Ze hadden een regeling getroffen met de keuken, zodat ik een kleine werkplek had in de keuken waar ik mijn gang mocht gaan. Ook was er een Internationale vrijwilligster geregeld die mij erg liefelijk wilde ondersteunen. Gelukkig was ze erg enthousiast en bereid om bij alle klusjes bij te springen. Met 3 volle tassen boodschappen gingen we aan de slag. Omdat dit de eerste keer in een professionele keuken was, kreeg ik begeleiding van een aardige kok die normaliter de kantine van eten voorziet. Ook die avond konden studenten en docenten hier avondeten, dus het kwam goed uit dat hij aanwezig was. Na mijn weg te hebben gevonden, voelde ik me al snel helemaal thuis. Handen uit de mouwen en marinade maken dus! Een stappenplan, dat veilig zat weggestopt in mijn hoofd, werd keurig afgelopen: het snijden van al het stokbrood, marineren van de kip, de voorbereidingen van de antibiose en salsa. Het verliep redelijk gesmeerd. Er waren leuke vlagprikkertjes geregeld als extra versiering voor in de wraps en mooie zilveren schalen om op te serveren. Binnen 2,5 uur stonden er een groot aantal schalen klaar vol met smakelijke lekkernijen voor de hongerige gasten. Enigszins trots op het resultaat en met een voldaan gevoel blik ik terug op een geslaagde bestelling. Zelfs de restjes zijn verwerkt op wat overgebleven stokbrood. Tot mijn vreugde hoorde ik dat er nog een hoop businesskaartjes zijn uitgedeeld. Hopelijk heb ik mensen met deze hapjes enthousiast gemaakt om mij aan te nemen als cateraar in de toekomst, want dit wil ik zeker vaker doen! Heerlijke, gezonde en creatieve, zelfbedachte hapjes maken en serveren met een glimlach. Freshdelishlifestyle tot uw dienst! Een bezige student en cateraar in spé! Volg mijn avonturen op mijn Facebookblog, Instagram en de HAN-site.

Geplaatst onder Business, Food | Reageer

Münster gets a taste of the Dutch culture!

27 mei 2017 door Food & Business

Written by Helena Dierkes, student from Münster.

Wednesday, 10th of May
We started at 9am. 17 students (mostly female, just two guys joined us) and three professors on the way to Nijmegen. From Münster it takes nearly 3 hours with the bus. The weather was fine and everybody was excited about what we should expect. Little did we know our expectations were about to be exceeded.

As we arrived at noon we were welcomed with a typical Dutch lunch. So the German and the Dutch students had the first opportunity to talk and get known each other.

After the reception, we heard a little lecture from Gesa about the Dutch culture. We made some posters with a mind map about stereotypes. For example, almost every German student thinks Dutchmen just eat ‘hagelslag’ and ‘pindakaas’ =D

After that, we drove to the big local supermarket to experience what typical Dutch foods are and what we didn`t know or even find confusing.

After that, we met again in the ‘creative kitchen’. Together with the Dutch students we cooked burgers and pommes duchesse. It was a lot of fun and really delicious! Everybody was talking with each other and we got to know a lot about the Dutch culture and studies.

The most impressive thing, besides the people of course, was the modern architecture of the HAN. Compared to our university in Münster it is just really modern and so nice. We were very impressed!

After this long day we went to our accommodation. Very tired, full with food and impressions we went to bed, very excited about what should happen the next day!

Thursday, 11th of May
We started this day with a lecture by Jelle about the differences between German and Dutch supermarkets. It was very interesting to learn something about their concepts. After that we drove to the brewery ‘De Hemel’ in Nijmegen. We had a guided tour and the opportunity to taste the different beers. It was really interesting, because Germany is kind of known as the land of good beer. The Dutch beer we tasted, are very different from the typical German ones.

In the afternoon, we presented our mind maps and what we had learned about the Dutch culture, especially everything about food and eating habits.

Then something special was planned: cheese tasting with the most successful female cheese-expert from the Netherlands. We learned to identify the sort of cheese just by it smell or consistency. We tasted different sorts of cheese and tried to identify – sometimes not really successful! But everybody had a lot of fun and it was very interesting, at least because we are all cheese lovers J

In the evening we had a bit time to explore the city on our own before we met again with all the docents and the Dutch students for dinner in a restaurant called ‘De Waagh’ in the city. We had a fantastic dinner, many drinks and great conversations.

After that they invited us to a little party in ‘Bascafé’. They organized some snacks and party games and everybody had a great time! Some even stayed till sunrise…

Friday, 12th of May
After a late breakfast we left our accommodation and joined a masterclass, where we heard a presentation from „ELX protein water“. By the way, how impressive is the lecture hall? Our uni has to step up the game to keep up with that!

Finally, we had lunch with all the guys and we were really sad about saying goodbye to our new friends.

We had such a great time. Everybody was so nice and friendly, the professors as well as the students. The whole program was very well organized. Thanks to everyone who was involved, we really appreciate it.

Summed up we learned a lot about the Dutch (food-)culture, the way of living and the habits of studying in the Netherlands.

We really hope to join again or to see you in Münster! Doei =)

Geplaatst onder Activiteiten, Buitenland | Reageer

Fileren kan je leren!

25 mei 2017 door Food & Business

Maatje van Broeckhuysen, eerstejaars Food and Business

Veel mensen vinden het tegenwoordig nog steeds eng om een stukje over heerlijke, verse vis thuis te bereiden. Ondanks dat de visconsumptie veel wordt gepromoot en langzaam toeneemt aan populariteit wordt het nog altijd veel minder gegeten dan vlees. Het Voedingscentrum probeert de Nederlander minstens één keer per week aan de vis te krijgen. Helaas gaat het meestal niet verder dan het bakken van een stukje kabeljauw of zalmfilet. Er zwemmen talloze soorten vis in de zee, genoeg om eens wat nieuws te proberen! Toen ik bij toeval langs de Food and Business keuken liep zag ik een bordje met daarop ‘Workshop vis fileren’. Ik gaf me meteen op in de hoop dat er nog een plekje vrij was voor mij. Eén van mijn guilty pleasures is namelijk om in het weekend, op de markt, te zoeken naar een onbekend stukje vis en hiermee zelf aan de slag te gaan. Schar, zeeduivel, skrei, wat er op dat moment maar betaalbaar is en er goed uitziet!

Gelukkig was ik net op tijd bij de workshop om netjes aan te kunnen schuiven na het halen van mijn camera. Al dat afslachten moest natuurlijk wel worden vastgelegd. Na 9 jaar lang vegetariër te zijn geweest, gaf het een gek gevoel om me zo te verheugen op het fileren van kilo’s (kuch) vis. Als eerste stond er een informatieve presentatie op het programma.

Er werden veel nuttige tips and tricks verteld over de verschillende soorten vis, de visvangst en hoe je de kwaliteit van vis goed kunt bepalen. Er waren twee experts van de Makro aanwezig die op professionele en gepassioneerde wijze over hun vak vertelden. Zo vertelden ze over marketingstunts die zijn gedaan met vissen van een paar honderd kilo en een prachtige show-vis die wekelijks op een display wordt getoond tijdens de veilingen.
Een breed assortiment aan exemplaren vis lagen uitgestald toen we naar het praktijkgedeelte van de workshop verhuisden. Zo was er zeebaars, verschillende soorten forel en zelfs zeewolf. De experts lieten ons zien hoe je de vis kan fileren. Ze hebben verschillende technieken voorbij laten komen, waaronder het snijden van een eenzijdige-, dubbelzijdige- en zelfs het ‘vlinderen’ van een visfilet. Bij de laatste snijwijze snijd je beide kanten van de vis er van de onderkant in tot aan de rug, zodat de filetjes gebundeld blijven. Er bleef werkelijk geen grammetje vis achter op de graat.

De verschillende soorten vis waarmee wij als studenten aan de slag mochten gaan, waren makreel, wijting en schol. Alledrie niet heel bekend, maar zeker erg lekker. Makreel is een gezonde, vette vis die meestal wordt gerookt of gestoomd. Het bakken in de pan was een verrassende afwisseling. Wijting is daarentegen een magere vis die meer valt te vergelijken met kabeljauw. Hij heeft een stevige structuur en is erg lekker met wat Italiaanse kruiden en citroensap. Als laatste was de schol, een klassieke platvis, aan de beurt. Deze is in de zomer volop de vinden. We hadden geluk dat de eerste, dikkere exemplaren net weer worden gevangen.
Toen mocht het echte werk beginnen. Op alle werkbanken lagen een aantal snijplanken (blauw natuurlijk) en heuse fileermessen. Zo voelden we ons al snel echte professionals. Er was maar liefst 60 kilo voor ons meegenomen. Want ja, hongerige studenten moeten wel goed worden voorzien. Al vielen die in het niet bij de blikken van de hongerige leraren die strategisch op zoek waren naar een lekker klaargemaakt exemplaar.
Het preparen van de vis was een geweldige leercurve. Met de handen uit de mouwen en modieuze blauwe handschoenen gingen we aan de slag. Na enige oefening begonnen de vissengraten steeds meer zichtbaar te worden naar mate de stapel gefileerde filets hoger werd. Eerst waren het alleen halve filetjes, maar later werd er zelfs geprobeerd om de andere technieken toe te passen. Niemand leek erg bang te zijn om zelf een gokje te wagen. Hoe meer vis je van de graat af kreeg des te meer avondeten het opleverde.
Na het fileren kwam het klaarmaken. Omdat de vissen zo vers en verrukkelijk waren, behoefden ze niet veel specerijen. Gebakken met een beetje olie of boter, een paar simpele kruiden, een scheutje citroensap en wat liefde kon je geen beter resultaat verwachten. Simplicity is best. De filets waren klaar binnen vijf minuten en smaakten heerlijk op een stukje vers brood of zo uit het vuistje. Er was echter nog één ding dat ik niet uit mijn hoofd kon krijgen: die prachtige zeewolf. Dus gewapend met mijn liefste glimlach en sprankelende ogen stapte ik op de experts van de Makro af om te vragen of ze bereid zouden zijn deze te fileren zodat hij kon worden gebakken. Tot mijn verbazing vonden zij het geen probleem. Na een klein sprongetje in de lucht stond ik met een big smile mijn stukje vis te bakken. Excuses aan Paul dat hij moest toekijken terwijl de vis in mijn buikje verdween. Er mocht zelfs een filetje mee naar huis, weggooien is zonde.
Na 2,5 uur en 2 kilo vis afgeslacht te hebben, stond ik weer buiten. Ruikend naar vis en met het diner voor morgen in mijn handen keek ik terug op een geslaagde avond. Geweldig geregeld door Bas de Cock en Paul van der Hoek in samenwerking met de Makro.
Ben je ook helemaal in de stemming gekomen om meer te gaan koken met vis? Volg dan mijn blog op Facebook en mijn Instagram. Hier post ik vele recepten waar vaak een lekker stukje vis tussen zwemt. Ook voor studenten is het prima haalbaar, trust me!